De jaarverslagen 2023 van SEMK Botswana zijn nog niet geschreven, nog is er enige tijd iets in het journaal geschreven. De oorzaak is, dat een Botswaanse student bij ons logeert voor een periode van drie maanden, tussen het eindexamen van haar middelbare school en een keuze maken voor een eventueel vervolg studie aan een universiteit.

RAMOTSWA: Na deze week haar stam naar de eindoverwinning te hebben geleid bij het Hof van Beroep (CoA) (Court of Appeal), zegt de leider van Ba Ga-Malete, Kgosi (stamhoofd) Mosadi Seboko, dat ze nu meer dan ooit voor haar leven vreest.
De Hof van Beroep uitspraak maakte een einde aan een juridische strijd over Forest Hill (Woud Heuvel) 9-KO, het fel betwiste land van 2.229 hectare (andere bronnen vermelden 200.229 hectare) dat de regering en de Bamalete op gespannen voet zette.

Nu de Bamalete de rechtzaak hebben gewonnen, heeft stamhoofd Mosadi, een van de medewerkers aan het beroep, haar stam gevraagd om voor haar te bidden omdat ze zowel van buitenaf als van binnenuit wordt geconfronteerd met vijanden. Stamhoofd Mosadi zei dinsdag na de overwinning in hun vergaderplaats in Ramotswa: "Ik ben nu voorzichtig, want er zijn mensen met slechte bedoelingen." Ze voegde eraan toe: "Ik weet dat ik mezelf moet beschermen, want er zijn van die mensen waar ik voorzichtig mee moet zijn als ik bij hen in de buurt ben." Stamhoofd Mosadi zei ook dat het beter is om niet van iedereen voedsel te accepteren, omdat de kans bestaat dat sommigen haar zouden vergiftigen.

Ze onthulde ook dat het niet alleen hekserij is waarmee ze te maken kan hebben, maar dat er nog andere methoden in het spel zijn. Ze zei dat ze blij is dat de Bamalete door dit alles heen de geest van gebed hebben weten vast te houden. Ze zei veel bidden is goed, maar ze hoeven ook traditionele beschermingsmethoden niet te negeren, want die twee gaan hand in hand. Ze adviseerde haar stam om hetzelfde te doen en te allen tijde voorzichtig te zijn.

Ze zei dat ze deze overwinning allemaal op een verantwoorde manier moesten vieren, omdat niet iedereen blij is met hun overwinning. Stamhoofd Mosadi's oom Stamhoofd Tsimane Mokgosi benadrukte op zijn beurt dat niet iedereen hun overwinning viert. "Sommige mensen zijn jaloers op Stamhoofd Mosadi. Maar hun harten zullen tot rust komen", benadrukte hij. Stamhoofd Mosadi haalde vorig jaar de krantenkoppen toen ze beweerde dat president Mokgweetsi Masisi zich bemoeide met de rechterlijke macht en de held wilde spelen in de Bamalete/ regering zaak. Stamhoofd Mosadi veroorzaakte enige ophef toen ze de beschuldigingen aan de media uitspraak, een paar dagen voor de eerste zitting van de laatste sessie bij het Hof van Beroep. Ze onthulde toen dat Masisi had beloofd de Bamalete hun land terug te geven als de regering de zaak bij de hoogste rechtbank van het land zouden verliezen. Ze onthulde Masisi's bemoeizucht in land zaken en zei dat ze nooit zal zwijgen of deel zal uitmaken van de 'laat maar' soort om haar huid te redden. “Het is mijn woord tegen dat van hem (President Masisi), maar ik spreek de waarheid. Ik zou zulke uitspraken niet durven doen over de Eerste Burger, als ik heel goed weet dat ze vals zijn. Ik heb slapeloze nachten gehad sinds onze ontmoeting en ik vraag me af hoe hij 's nachts slaapt?" verklaarde Stamhoofd Mosadi destijds.

Kgosi Seboko waarschuwt de stam (vertaling niet mogelijk)
“Se se sa siamang ke se se jesetswang mo ganong. Gake rotloetse tsedi jelwang mo ganong mo gongwe di a tle di iphetole botlhole, le nna ke tshwanetse ke itlhokomele nako tsotlhe. Le a itse le lona gore hake ile meketeng ba mphuthelela diswaanyana mme go nale ba eleng gore ke tshwanetse ke itlhokomele. Le dijo ke ba ra a kere tsholang pele le je. Metsi a ke lemogile gore le one beng ba one itlhele baa tshaba ba sa batle goa nwa, nna le nna ke simolotse go nna careful ka kgang ya metsi. Rotlhe re a itemogela gore ga e sa tlhole re re go jesitse baloi, re jesiwa le ke bone batho sekgoa ba go tweng re ja nabo.”
(Ik moedig niet aan om eten te accepteren omdat ze de neiging hebben om vergif te worden. (Omdat de kans bestaat dat ze vergiftigd zijn?) Ik moet altijd voorzichtig zijn. Jullie weten allemaal dat ze tijdens sociale gelegenheden altijd voedselpakketten voor me inpakken. Ik ben niet altijd achterdochtig, maar er zijn mensen voor wie ik zou moeten oppassen als ze in de buurt zijn. Zelfs met eten zeg ik dat zij eerst moeten eten, ik ben zelfs met water voorzichtiger geworden. We hebben allemaal opgemerkt dat het niet langer alleen hekserij is, maar dat er andere geavanceerde manieren zijn waarop mensen anderen vergiftigen.)
(Ik hoop de bedoeling van de Engelse tekst goed vertaald te hebben. Soms is de Engelse tekst onlogisch en moet gezocht worden naar wat er echt bedoeld wordt.)

---

Reactie President Masisi, gepubliceerd door Mmegi of Sunday Standard. (Het artikel is verwijderd uit de krant die het heeft gepubliceerd.)
Als ik me met de rechtszaak had bemoeid, had Bamalete de zaak verloren.

Dutch translation Botswana Burial case. January 20 2023.
Begrafeniszaak Botswana. Auteur ©Survival International. 15 december 2022.Vertaler Corrie Scholtheis

De Raad van State van Botswana heeft een San familie het recht ontzegd om hun vader, Pitseng Gaoberekwe, te begraven op zijn voorouderlijk land in het Centraal Kalahari Natuur Reservaat(CKGR).

De uitspraak is veroordeeld door zijn familie, die zei: “De regering heeft ons het recht op toegang tot ons voorouderlijk land ontzegd. Wie is het om ons dat recht te ontzeggen? Wie zijn de rechtbanken hier in Botswana om ons dit recht te ontzeggen? Onze rechten zijn onafscheidelijk verbonden aan ons. Ze kunnen niet worden weggenomen, noch door de rechtbanken, de regering of wie dan ook. Wij waren there vóór de oprichting van het natuur reservaat ... daarom kan dit land niet worden beheerd door gieren die zich er over ontfermen en proberen ons land leeg te roven. Ons land is kostbaar, vol met natuurlijke grondstoffen en dieren, en we zullen het niet gemakkelijk aan deze onderdrukkende regering geven.”

Survival is van mening dat het duidelijk is dat dit onrechtvaardige en onmenselijke oordeel politiek beïnvloed lijkt te zijn en een weerspiegeling is van een hernieuwde ronde van vervolging en discriminatie van de San door de regering.

Pitseng werd ziek in 2014. Hij werd overgehaald om zijn gemeenschap in het CKGR te verlaten om een medische behandeling te kunnen ondergaan en in de buurt te zijn van zijn kinderen die op een locatie wonen waar veel van de CKGR-San in 2002 werden heen gebracht. Hij stierf daar op 21 December 2021.

Lokale autoriteiten en de directeur van het Departement van Natuur weigerden zijn familie toe te staan het lichaam van het mortuarium naar het reservaat te vervoeren, waardoor de familie geen andere keus had dan naar de rechtbank te gaan om de kwestie op te lossen.

Volgens de cultuur van de San is het van vitaal belang om de doden in de buurt van hun voorouders te begraven. Juridische experts zeggen dat de directeur van het Departement Natuur niet bevoegd is om cultuur recht terzijde te schuiven en daarom niet bevoegd is om te bepalen wie er in het CKGR wordt begraven, of om een vergunning voor een begrafenis te weigeren. Het lijkt erop dat de directeur zijn bevoegdheden heeft overschreden om het regeringsbeleid voort te zetten dat gericht is op het beperken van de toegang van de San tot het reservaat.

Geboren in het CKGR in de jaren 1940, bracht Pitseng daar vrijwel zijn hele leven door tot hij in 2014 ziek werd. Hij heeft nooit zijn recht om op zijn voorouderlijk land te wonen verspeeld en weigerde te vertrekken bij de uitzettingen van 1997 en 2002.

Op zijn sterfbed maakte hij zijn familie duidelijk dat hij volgens de gewoonte begraven wilde worden op de grond van zijn voorouders in het CKGR.

Hij was een jager en onderging mishandeling, detentie en zelfs een jaar gevangenisstraf in 1994 nadat hij was gearresteerd door natuurverkenners voor jagen. Ondanks deze meedogenloze vervolgingen weigerde hij te stoppen met jagen.

Pitseng was een kandidaat in de baanbrekende zaak van het Hooggerechtshof van 2002-2006, toen rechters oordeelden dat de San illegaal en ongrondwettelijk waren verdreven van hun land in het CKGR.

Een rapport dat deze maand is gepubliceerd door het VN-comité voor de Uitbanning van Rassendiscriminatie, geeft aanleiding tot grote bezorgdheid over de manier waarop Botswana de CKGR-San behandelt. Het verklaarde dat: "de beperkende uitvoering van de beslissing van het Hooggerechtshof en in het bijzonder de verwijdering van de kinderen uit het park op 18-jarige leeftijd, tot doel zou hebben dat er geen inwoners meer zijn na de dood van de ouders". Het VN-comité drong er bij Botswana op aan “om de beslissing van het Hooggerechtshof volledig uit te voeren door alle etnische groepen die afkomstig zijn uit dit reservaat toe te staan terug te keren en zich daar onvoorwaardelijk te vestigen. ... en "om hen effectieve toegang te geven tot de sociale basis voorzieningen van de regering en hen in staat te stellen hun traditionele activiteiten ongehinderd te hervatten".

(herzien ontwerp, 8 januari 2023, J Frost). Mevrouw Frost is een onafhankelijke geleerde en werkt samen met IWGIA (International Work Group for Indigenous Affairs) en KPF (Kalahari Peoples Fund) en veldwerk heeft gedaan onder de =Khomani in Zuid-Afrika.

Pitseng Gaoberekwe werd halverwege de jaren veertig geboren en woonde het grootste deel van zijn leven in Metsiamanong, een van de vijf San-gemeenschappen in het Central Kalahari Game Reserve (CKGR). Zijn manier van leven daar werd meerdere keren erkend en gedocumenteerd door antropologen. Toen de regering tussen 1997 en 2005 probeerde alle bewoners naar buiten het reservaat te verplaatsen, weigerde hij te vertrekken. Als resultaat van de Roy Sesana vs procureur-generaal-zaak uit 2006 mochten degenen die werden uitgezet terugkeren naar het reservaat, maar het besluit was alleen van toepassing op inwoners die een officiële lijst met aanvragers hadden ondertekend. Gaoberekwe was een ondertekenaar, hoewel zijn naam niet op het deel van het verzoekschrift stond dat in 2006 bij de rechtbank werd ingediend.

Toen hij in 2014 ziek werd, vroeg zijn familie hem om te verhuizen naar New Xade, een nederzetting direct buiten het reservaat, om te profiteren van gezondheidszorg. In 2021 verslechterde zijn toestand en bracht zijn familie hem naar een ziekenhuis in Gaborone. Hij stierf daar op 21 december 2021. Tijdens zijn ziekte had hij zijn familie gevraagd te beloven hem nabij zijn gemeenschap in het CKGR te begraven.

Zijn drie kinderen, Lesiame, Keitatotse en Dikakanyetso, brachten het lichaam van hun vader naar Ghanzi, waar ze hem in een mortuarium plaatsten terwijl ze de Ghanzi District Council vroegen om te helpen bij het regelen van vervoer naar het CKGR voor begrafenis. Aanvankelijk maakte de GDC geen bezwaar, behalve dat ze niet zouden helpen betalen voor het transport, omdat de familie zei dit zelf te doen. Maar het Department of Wildlife and National Parks (DWNP) kwam tussenbeide en weigerde toe te staan dat het lichaam naar het reservaat werd vervoerd. Toen de familie duidelijk maakte dat ze van plan waren door te gaan met hun plan om hun vader in zijn voorouderlijk territorium te begraven, kregen ze op 9 maart een gerechtelijk bevel waarin stond dat ze het lichaam binnen zeven dagen elders moesten begraven, wat ze weigerden te doen.

Smith Moeti, een neef van de overledene en vertegenwoordiger van de familie, lichtte hun standpunt toe. “In onze cultuur is het heiligschennend om het verbond dat we hadden met de overledenen te schenden. Het is een traditioneel ritueel', zei hij. "We moeten koste wat het kost de woorden van de doden volgen, want op het moment dat ze overlijden, worden ze onze voorouders."

Begin april diende de directeur van de DWNP, Kabelo Senyatso, een beëdigde verklaring in bij de rechtbank waarin stond dat "volgens de huidige wet geen enkel lichaam het recht heeft om in het CKGR te worden begraven". Hij verklaarde verder dat niemand in Botswana "... het recht heeft om hun doden te begraven in een wildreservaat of een nationaal park of een andere beschermde plaats." Hij stond echter toe dat de rechtbanken nog steeds konden toestaan dat "de overlevende 189 mensen in de Sesana-zaak" in het reservaat werden begraven.

Lesiame Pitseng, de zoon van de overledene, reageerde op de verklaring van de directeur door te zeggen dat zijn vader inderdaad een aanvrager was in de Sesana-zaak en dat hij dezelfde rechten heeft als de andere 189 aanvragers. Vervolgens noemde hij verschillende personen van wie de lijken in nationale parken of reservaten waren begraven.

Op 25 april bracht de regering de zaak voor het Gaborone High Court onder rechter Itumeleng Segopolo, waarbij Lesiame Pitseng als hoofdaanvrager werd genoemd. De advocaat van de familie, Nelson Ramataona, verklaarde dat Lesiame niet alleen het recht, maar ook de plicht had om zijn vader in het CKGR te begraven, en dat het andere families was toegestaan hun doden in het CKGR te begraven. Hij benadrukte dat het huis van Gaoberekwe in het reservaat lag en dat hij tijdelijk in New Xade had gewoond om toegang te krijgen tot gezondheidsfaciliteiten. Hij getuigde dat het verhaal van de DWNP onjuist was, omdat de naam van de overledene werd gevonden bij de eerste aanvragers en hij zich nooit uit de zaak had teruggetrokken. Hij voerde aan dat de beslissing van de DWNP ongerechtvaardigd was en verdeeldheid zaaide, aangezien andere families toestemming hadden gekregen om hun doden in het CKGR te begraven.

Advocaat Sidney Pilane, die de regering in de zaak van 2006 had vertegenwoordigd, vertegenwoordigde haar hier opnieuw. Hij zei over dhr. Gaoberekwe: “Hij is overleden en bestaat niet langer als persoon met rechten. Hij is nu een ding. En de vraag rijst of iemand zijn recht kan doen gelden als hij is overleden en welk recht heeft de verzoeker om het recht van de overledene te doen gelden?”

Hij ontkende dat de overledene een van de 189 inwoners was die op de lijst stonden die aan de rechtbank was voorgelegd, en om die reden geen begunstigde kon zijn van het vonnis van het Hooggerechtshof van 2006 tussen Sesana en de procureur-generaal. In ieder geval voegde hij eraan toe - tot verbazing van veel toehoorders - dat de clausule in de grondwet die het recht van de Basarwas om in het wildreservaat te leven beschermde, sectie 14.3.C, uit de grondwet was verwijderd. Daarom mocht niemand zonder vergunning het CKGR betreden. Verder beweerde hij dat Lesiame Pitseng geen bewijs had geleverd dat zijn vader ooit in het reservaat had gewoond. Rechter Segopolo koos de kant van hem en oordeelde tegen de familie en beval Lesiame Pitseng om het lichaam van zijn vader te begraven of 30 dagen in de gevangenis door te brengen.

De beslissing van het Hooggerechtshof tegen de begrafenis trok zowel in Botswana als wereldwijd de aandacht. Naderhand gebruikte Kgosietsile Ngakaagae, een andere advocaat die in de zaak had bijgestaan, een post op sociale media om donaties te vragen voor de juridische rekeningen van de familie. Binnen een paar maanden waren er 100.000 pula (ongeveer € 7.250) opgehaald. Dithapelo Keorapetse, lid van het parlement van Botswana, bekritiseerde de "systematische onrechtvaardigheden van de regering tegen de First People of the Kalahari". Een ander parlementslid, dr. Neva Tshabang, zei: "Ik denk dat de regering haar standpunt ten aanzien van gebieden met voorouderlijke banden moet versoepelen."

Advocaat Nelson Ramaotwana tekende in november beroep aan en nodigde advocaat Duma Boko uit om zich bij het team aan te sluiten. Na verschillende vertragingen werd de zaak op 12 december behandeld in het Hof van Beroep, onder een panel van drie rechters onder leiding van rechter Mercy Garekwe.

Advocaat Duma Boko was het er mee eens dat de naam van Gaoberekwe Pitseng een van de eerste 29 inwoners van het reservaat was die de lijst met aanvragers ondertekende. Boko voerde voor de rechtbank aan dat "hij zich nooit heeft teruggetrokken uit de zaak en [als] zodanig moeten we hem beschouwen als een van de verzoekers en een begunstigde van het vonnis."

Rechter Garekwe was het echter eens met de vorige rechter dat de verzoeker geen enkel recht had vastgesteld om de overledene in het reservaat te begraven. Ze zei dat een recht gebaseerd had kunnen zijn op het Sesana-arrest, maar dat de verzoeker geen overtuigend bewijs had geleverd waaruit bleek dat zijn vader een van de 29 niet-vertegenwoordigde verzoekers in Sesana was geweest. Ze voegde eraan toe: "Ik ga nog een stap verder dat er geen bewijs voor de rechtbank is geplaatst waaruit blijkt dat de overledene in eerste instantie een van de oorspronkelijke 243 aanvragers was."

Toevallig waren tijdens de behandeling van het beroep in de rechtbank in Botswana verschillende Botswaanse functionarissen in Genève die deelnamen aan hoorzittingen die werden gehouden door het Comité van de Verenigde Naties voor de uitbanning van rassendiscriminatie. Een van hen was Athalia Molokomme, de vertegenwoordiger van Botswana bij de VN, die in 2006 procureur-generaal was geweest in de Roy Sesana-zaak. Na verschillende vergaderingen bracht de commissie haar eindrapport uit op 14 december, de dag nadat het beroep in de begrafeniszaak was afgewezen.

Hoewel de procedure in Genève geen verband hield met het beroep waarover de vorige dag in Botswana was beslist, was het rapport van het VN-comité opvallend relevant voor de kwesties die in het beroep aan de orde werden gesteld. De commissie sprak haar spijt uit dat “... die groepen die geen partij waren bij de zaak Roy Sesana en anderen v. procureur-generaal niet mochten terugkeren naar het reservaat om zich daar te vestigen. Bovendien moeten degenen die mogen terugkeren vooraf een vergunning aanvragen en ondervinden moeilijkheden bij het hervatten en uitoefenen van hun traditionele activiteiten.” Het rapport drong er verder bij de staat op aan “om de beslissing van het Hooggerechtshof in [de Sesana-zaak] volledig uit te voeren, door alle etnische groepen afkomstig uit het Central Kalahari Game Reserve toe te staan terug te keren en zich daar onvoorwaardelijk te vestigen. Het Comité beveelt ook aan dat de Regering hen daadwerkelijk toegang geeft tot sociale basisvoorzieningen en hen in staat stelt hun traditionele activiteiten ongehinderd te hervatten.”

Binnen een paar weken nadat het beroep was afgewezen, leek het erop dat de familie een benadering van de begrafenis had ontwikkeld die aan de officiële eisen zou voldoen. Smith Moeti stuurde een brief naar de procureur-generaal waarin hij verklaarde dat de familie zich niet zou verzetten tegen de begrafenis van hun vader in New Xade door de regering, maar er niet bij zou zijn of eraan zou deelnemen. Hij schreef:

“Kortom, de regering van Botswana heeft altijd Pitseng Gaoberekwe willen begraven in New Xade, en hun rechtbanken hebben de regering haar wens ingewilligd en de familie van Gaoberekwe zal niet deelnemen aan de begrafenis van hun vader in New Xade of ergens anders, behalve het CKGR.” De familie overweegt de zaak voor te leggen aan een hooggerechtshof zoals de Afrikaanse Mensenrechtencommissie, het Hof van de Afrikaanse Unie of de VN.

Aan het eind van het jaar lag het lichaam van Gaoberekwe Pitseng nog in het mortuarium in Ghanzi.

Een vliegtuigkaartje voor de reis naar Botswana van 10 april - 25 mei 2022 was gekocht. Toen kwam er bericht dat één van de projecten niet door ging; over een ander project hoorde ik niets meer. Bij het derde project was ik welkom. Echter, de beschrijving van hetgeen deze organisatie al had opgezet bleef zeer vaag. Uit eerdere contacten met hen vermoed ik dat zij hoopten geld en/of goederen te krijgen en dat na mijn vertrek het project zou verpieteren. Een nieuw project had kunnen zijn in twee steden op ontdekkings tocht te gaan naar de leefsituatie van de San en andere minderheids groepen. We vroegen ons af of dit de moeite waard was om Henk (echtgenoot) met onze Downs zoon alleen te laten. Henk zou Corona kunnen krijgen en dus niet voor onze zoon kunnen zorgen. Het zal minstens 3-5 dagen duren voor ik terug ben. Ook zou mijn versleten knie nog lang redelijk kunnen functioneren, maar misschien ook niet. In januari wordt ik 80 jaar. Ik kan steeds minder tegen stress.

Het spijt mij dat het ondersteunen van de San, met name de kinderen, nu moet stoppen. Eigenlijk zou een verblijf van twee keer drie maanden per jaar effectiever zijn geweest. Maar dit was vanwege onze zoon niet mogelijk.

Het uitzoeken of er nog noodzaak is om financiële ontwikkelingshulp te geven gaat door. Voor meldingen van corruptie zou de website te klein zijn. Dit gebeurt in zoveel landen dat het gemakkelijker zou zijn uit te zoeken waar het niet gebeurt en die landen als voorbeeld op de SEMK website te zetten.

Al met al zijn er meer redenen om thuis te blijven dan naar Botswana te gaan.

Wij hebben besloten om dit jaar niet naar Botswana te gaan en in plaats daarvan uit te zoeken wat de reden is dat Botswana, Lesotho en Eswatini (deze twee andere landen zijn ongeveer dezelfde tijd onafhankelijk geworden en zullen gebruikt worden als vergelijking met Botswana) nog steeds enigszins onderontwikkeld zijn. Lees verder in het journaal op deze website.

Excuses voor de soms slechte vertaling van artikelen. Wegens tijdgebrek is het vaak niet mogelijk genoeg aandacht aan de vertaling te besteden.

Sunday Standrd, 26 September 2021. Obusitse Kologwe

Ongeveer 300 Basarwa (San) die beweren dat ze verarmd waren toen Debswana Diamond Company hen verdreef van hun voorouderlijk land in het subdistrict Boteti om de weg vrij te maken voor de vestiging van de diamantmijnen Orapa Letlhakane en Damtshaa Mines (OLDM), zes decennia geleden, wachten nog steeds op de mijnbouwgigant om hen te compenseren.

De raad van Khwedom, die namens de ontheemde Basarwa een verzoekschrift heeft ingediend bij Debswana, stelt dat het mijnbouwbedrijf verstoppertje speelt.

Sunday Standard, Botswana, 21 oktober 2021. Obusitse Kologwe

Debswana Diamond Company ontkent de beschuldiging van de Botswana Khwedom Council dat zij weigert Basarwa te compenseren voor hen te vedrijven van hun land tijdens de oprichting van de Orapa Letlhakane en Damtshaa Mines (OLDM) tussen de jaren zestig en zeventig.

Botswana Khwedom Council, een niet-gouvernementele organisatie (NGO) die de belangen van Basarwa behartigt, heeft het diamantmijnbedrijf de schuld gegeven voor het met voeten treden van de rechten van Basarwa door hun land in te nemen en te weigeren hen te compenseren.

Botswana-functionarissen hadden deze week moeite om aan de VN-experts op het gebied van mensenrechten uit te leggen waarom het land de doodstraf blijft toepassen.

Bron: Sunday Standard Botswana, 26 oktober 2021.

"'s Werelds op twee na grootste ruwe diamant is deze week gepresenteerd in New York. De nog naamloze steen weegt 1175 karaat. Twee jaar geleden werd in dezelfde Karove-mijn in Botswana de Sewelo -diamant gevonden: 1758 karaat. Maar de Cullinan blijft onovertroffen. Met zo's 3106 karaat werd die in 1906 in Zuid-Afrika gedolven. De Cullinan is uiteindelijk in negen aparte stenen gekloofd en geslepen. Een deel belandde in de Britse-kroonjuwelen. De nu gevonden diamant wordt binnenkort geveild. Daarna wordt bepaald in hoeveel die kan worden gekloofd. Samen met deze vondst zijn, uit dezelfde mijn, twee iets kleinere ruwe diamanten van meer dan 1000 karaat gepresenteerd. Verwacht wordt dat er de komende jaren meer van deze grote stenen worden gevonden. Sinds 2015 maakt de Karowe-mijn gebruik van röntgenapparatuur om enorme diamanten te lokaliseren in de bodem."

Bron: Trouw 24 september 2021.
Met de grote opbrengst van deze diamant zou de Botswaanse regering flink kunnen inventariseren in het Botswaans onderwijs en maatschappelijk werk.

De aflevertijd voor pakketten is 7 - 25 werkdagen. Eén pakket dat wij verstuurden op 8 januari 2021 had uiterlijk op 12 februari afgeleverd moeten worden, maar was dat op 4 april nog niet. Een ander pakket werd verzonden op 11 januari en afgeleverd op 11 maart. Een pakket dat wij in 2013 verzonden deed er 5 maanden over om aan te komen. Ik heb gehoord over een pakket dat 8 maanden nodig had om afgeleverd te worden.

Extra "verwerkings- en douane kosten" in Botswana. Deze waren voor het afgeleverde pakket (waarde € 300) Pula 1.824,15. Invoerrechten zijn 21 %, dat zou circa Pula 824 moeten zijn. Als er al invoerrechten op een geschenk betaald moeten worden. Je kunt de waarde van het pakket lager maken, maar dan betaald de verzekering minder uit in geval een pakket kwijt is geraakt of beschadigd werd. Let op. De douane in Botswana kent de Nederlandse taal niet. Als het een geschenk betreft, schrijf op het formulier in grote letters: PRESENT/ GIFT.

Het boek "Het verhaal van de Huis Muizen en de Tuin Muizen" is geschreven door Corrie Scholtheis. Het heeft ruimte waar de kinderen hun eigen tekeningen in kunnen maken om het boek te illustreren. Het heeft 14 bladzijden, is 24 x 17 cm en kost € 5, exclusief verzendkosten. Deze zijn voor Nederland: 1 boek €2,93; 2, 3, 4 of 5 boeken €3,84; 6, 7, 8, 9 of 10 boeken €4. Voor informatie over grotere aantallen kunt u contact opnemen met

Er zijn weinig kinderboeken te koop in Botswana en er zijn weinig openbare bibliotheken en in scholen. SEMK Botswana is reeds op zoek naar leuke kinderboeken in de Engels taal, welke door Corrie Scholtheis meegenomen zullen worden op haar volgende reis naar Ghanzi. De bedoeling is om deze te vertalen naar Setswana (officiële taal in Botswana) en Naro, wat gesproken wordt door de Bosjesmensen in Ghanzi en omstreken..

De Britse mensenrechten groep Survival International gaat opnieuw het gevecht aan met de Botswaanse regering vanwege arrestaties van Bosjesmensen in het Central Kalahari Game Reserve. De beschuldiging was het jagen voor voedsel en het verbouwen van mais, watermeloenen, bonen en pompoenen. Volgens de regering is er een verbod op zelfvoorzieningslandbouw en de jacht in het CKGR. Zij zijn van mening dat er genoeg natuurlijke producten groeien in het CKGR en dat de Bosjesmensen een voedsel pakket krijgen. Dit zou genoeg zijn om van te leven. Survival International verwijst naar de uitspraak van het Hoge Gerechtshof in 2006 waarin jacht en zelfvoorzieningslandbouw zijn toegestaan.

Lees meer: Sunday Standard. Botswana.

De heer Johannes Kahuadi meldde: "Drie tenten en brandhout zijn gekocht van de donatie die is gegeven door SEMK Botswana. De tenten zullen bescherming geven aan 5 mensen per tent. Het brandhout was verdeeld over 18 huishoudens in Ghanzi stad. Zij bedanken je voor je ondersteuning en redding. Deze San leven nu een meer waardig leven. Zij zullen beschermd zijn tegen de kou en kunnen hun maaltijden bij hen thuis bereiden. Maar de noodzaak voor meer accommodatie is nog steeds groot. Sommige mensen slapen 's nachts nog steeds buiten.

Het geld was gebruikt voor tenten, benzine, mankracht om te helpen het brandhout te verzamelen en trailer huur.

Er is een mogelijkheid dat de lockdown verlengd zal worden tot 21 mei, veroorzaakt door het hoge aantal besmettings gevallen in ons buurland Zuid Afrika."

For many people in Botswana is obeying the rule of social distances as required by the Botswana Government not possible. There are too many people living in one house, or hut.
At Window of Hope Centre in Ghanzi they found a solution to solve this problem. Army tents (price Pula 5.000) could be set up on the plots so there is extra space for isolation. Also, it is near the beginning of winter in Botswana and sleeping out in the open would no be an option. (The weatherforecast for 9 May gives a minimum temperature of 14 C.)

---

Description of Window of Hope Centre.
Window of Hope Centre is a registered local NGO working in Ghanzi District to promote the rights and well-being of Orphans and vulnerable children and young people and their families. The organization was established in 2005 and officially registered on the 9th of OCTOBER, 2007 at GABORONE as non- profit company limited by guarantee. Registered number: CO.2007/5627. The organization is not for gain and operates as a Botswana-based non-partisan, non-party-political Non-Governmental Organization and is governed by the board of directors from the community.
Our work is underpinned by Global, Regional and Local Frame works such as Botswana National Children Act 2009 (Bill of Rights) (Child Protection Regulations 2015),Vision 2036, NFS 2, National Development Plan 11prioties and United Nations Convention on the Rights of the Child African Charter on the rights and welfare of children, Agenda 2063, Agenda 2030 and Sustainable Development Goals. (UNCRC, ACRWC, SDGs ) The organization's main purpose is to care, protect, support children at all times, ensuring that the best interest of the child, child participation, community ownership and participation, public-private partnerships, and awareness that any support to children is not a favour, but a contribution to the attainment of their fundamental human rights, should remain key principles for all interventions we do for children.

---

At the best of times, there are too many people living together in the San communities. So the added value of the tents is that they can remain on the plots after the pandemic has ended and provide a little bit more decent shelter for the people.
We strongly recommend you to support this sustainable initiative. Donations can be transferred to
- in the Netherlands: NL50 RABO 0152164898, SEMK BOTSWANA, reference Tents for San Community Ghanzi.
- from outside The Netherlands: 1088117, Window of Hope Centre, Address PO Box 892, Ghanzi, Botswana, Swift code BARCBWGX, reference Tents for San Community Ghanzi.
On the website www.semkbotswana.nl you can follow how many tents have been placed.
Thank you.

De Botswaanse regering heeft grandioos de boot gemist door het plan dat de EU Delegatie Botswana had gemaakt om scholen voor te bereiden op Public Health Emergencies, niet uit te voeren. Dit zou geholpen hebben om op tijd informatie te verspreiden en maatregelen te treffen zodat het voor alle Botswanen meteen duidelijk zou zijn geweest dat het COVID-19 virus een serieus te nemen ziekte is.

Bron: Sunday Standard. Botswana.

De gedeelte van de Botswaanse Kinderwet luidt: "Een wet om voorzieningen te maken voor de ontwikkeling en de rechten van het kind; de ontwikkeling van sociale contacten, de fysieke, emotionele, intellectuele ontwikkeling en het algemene welzijn; de bescherming en veiligheid; het opzetten van structuren voor de voorzieningen van de zorg; ondersteuning, bescherming en revalidatie van kinderen; en voor daarbij betrokken zaken." Dit geeft reeds een voorbeeld van hoe kinderen behandeld zouden moeten worden en is dus een grote verantwoordelijkheid van de regering. De vraag is of de regering bereid was/ is deze op zich te nemen. De voorgaande budgetten en het budget voor 2020 voor het onderwijs laten zien dat hier twijfel over is.

Bron: Sunday Standard. Botswana.

De Verenigde Naties concludeert uit hun onderzoek dat Botswana nog steeds niet de inheemse bevolking (Bosjesmensen/ San) erkent als inheems. De declaratie van de VN is de basis voor het ontwikkelen van nieuwe wetten, beleid en richtlijnen voor het handhaven van de rechten van inheemse mensen. De US Staats Departement maakt zich zorgen over de Botswaanse discriminatie van de Bosjesmensen onder het bewind van voormalig President Dr. Ian Khama.

Bron en volledig artikel: sundaystandard.info/first-nations-still-invisible-in-botswanas-official-statistics-report/

Het jachtverbod in Botswana vernietigt de unieke "taal" die de Bosjesmensen gebruiken tijdens het jagen. Deze "taal" bestaat uit signalen die zij met hun handen maken en het imiteren van vogel- en dieren geluiden, om aan de andere jagers te laten waar de prooi is en welke kant die op gaat. Lees het hele artikel in het Engels. www.sundaystandard.info/hunting-ban-killing-unique-ancient-bushmen-language

Op 7 mei heeft een kennis mij naar Xwaa gebracht. Xwaa woont net buiten Ghanzi langs de hoofdweg naar het noorden, op een stukje grond waar enkele Bosjesmensen gezinnen van golfplaten hutjes hebben gemaakt met zijn moeder, stiefvader en twee broertjes, misschien wel met meerdere mensen. Twee zijkanten van het hutje zijn open. Xwaa slaapt tussen een paar oude dekens op de grond, buiten het hutje. Vijf ochtenden per week gaan hij en zijn twee broertjes naar de Window for Hope opvang, wat is opgezet door een priester en zijn vrouw. De kinderen krijgen er twee maaltijden, aandacht, en wat bezigheden. Ze worden voorbereid om (weer) naar school te gaan. Het terrein, gebouw en het bijna voltooide toilet gebouw (bestaande uit twee toiletten en een douche voor de jongens, en hetzelfde voor de meisjes) worden gratis beschikbaar gesteld door een Botswaanse man. Als het toilet gebouw klaar is, gaan de kinderen bij aankomst 's morgens onder de douche, trekken schone kleren aan en hun eigen vuile kleren worden gewassen. Als ze naar huis gaan trekken ze hun eigen kleren weer aan. Ik heb geld gegeven om voor Xwaa nieuwe kleren te kopen en eten voor Xwaa en zijn familie. Na terug komst in Nederland heb ik geld gestuurd voor toilet artikelen. Het is een opluchting te weten dat Xwaa en zijn broertjes nu zorg krijgen, want de huis situatie is nog steeds slecht.

De Regering van de Verenigde Staten van Amerika is bang dat de Britse advocaat Gordon Bennett met opzet door de Botswaanse Regering op een visum lijst is geplaatst, met als enig doel te voorkomen dat Bennett de Bosjesmensen in het CKGR met juridisch advies zou kunnen bijstaan in hun huidige conflict met de Botswaanse Regering. Lees meer in het Engelse Sunday Standard artikel. (Mensen met een Britse nationaliteit hebben geen visum nodig voor Botswana.) sundaystandard.info

President Ian Khama, voormalig president Festus Mogae, opppositie Botswana Beweging voor Democratie (BMD) lid Sydney Pilane (voormalig lid BDP, leidende partij) en een aantal Kabinet ministers waren medeplichtig aan uitgebreide, geheime psychologische oorlogvoering en verschroeide aarde tactiek om de Bosjesmensen uit het CKGR te verdrijven- blijkt uit vertrouwelijke documenten die overhandigd waren aan de Sunday Standard. Deze gelekte memo's openbaren voor de eerste keer het gedocumenteerde systematische plan om uithongering te gebruiken als een wapen om de Bosjesmensen het CKGR uit te forceren. In de documenten staat dat de regering op enig moment overwoog de mensen fysiek te verwijderen maar men maakte zich zorgen dat dit internationale twistpunten zou geven. Pilane, op dat moment speciaal adviseur van toenmalig president Mogae kwam met de militaire stijl verschroeide aarde tactiek om de Bosjesmensen uit te hongeren. Pilane schreef in één van zijn memo's: "Zoals eerder geadviseerd, de fysieke verwijdering zou te veel aandacht trekken, bovendien kan het ongelukken aan mensen en dieren als gevolg hebben." Pilane stelde voor zeker te stellen dat CKGR bewoners geen landbouw bedrijven, vee houden, op wilde dieren jagen en wilde planten in het reservaat verzamelen. " Lees meer in het Engels: sundaystandard.info/plans-starve-basarwa-out-ckgr-open

Men kan zich afvragen waarom deze documenten nu pas zijn overhandigd. En als eerder overwogen was dat fysieke verwijdering te veel internationale aandacht zou trekken, waarom men zich niet gerealiseerd had dat deze documenten op een dag vrijgegeven zouden worden en ze daarom niet hadden vernietigd.

Vanaf juni 2017 moeten toeristen bij binnenkomst in Botswana per persoon $30 toeristenbelasting betalen voor een bezoek van maximaal 30 dagen. Dit komt bovenop de toeristenbelasting die reeds bij lodges, hotels enz. geheven wordt.

Update: Op 10 augustus 2017 verteld iemand mij dat ze van goede bron gehoord had dat het parlement op 9 augustus tegen deze regeling gestemd had.

Toneel en dans door een Bosjesmensen dansgroep. Duur 12 minuten.

In de Mmegi stond een artikel over iCows (oogkoeien, of ogenkoeien, het is een nieuw woord dus de vertaling is nog niet bekend). Neil Jordan vindt het leuk om in de huid van een dier te kruipen als hij bezig is om een diersoort te redden. Neem bijvoorbeeld leeuwen.

“Leeuwen zijn hinderlaag roofdieren, zij vertrouwen er op onzichtbaar te zijn en door het onverwachtte van de aanval hun prooi te kunnen grijpen,’ zei hij. “Onmiddelijk als het onverwachtte er niet meer is, als de prooi hen ziet, geven zij de jacht op.”

Dat is waarom hij en zijn collega onderzoekers naar Botswana gaan om ogen op de achterwerken van koeien te schilderen. Zij hopen dat het een goede manier is om vee tegen leeuwen te beschermen, en leeuwen tegen boeren die hen doden als vergelding voor het doden van de koeien. Het beschilderen is een goedkope manier. Eén gedode koe kost vijf keer zoveel als het beschilderen van 60 koeien. Zie voor het hele artikel, de Engelse website.

De regering heeft meer dan Pula 20 miljoen (€ 1.66 miljoen) geïnvesteerd in projecten voor de Bosjesmensen in het CKGR. Deze plotselinge meevaller kwam van een onverwachte beslissing van President Ian Khama om de voorzieningen in de verwaarloosde dorpjes te herstellen. Zie voor het gehele artikel op de Engelse pagina.

Zie het gehele artikel op de Engelse pagina

The Botswana government does not recognize any specific ethnic groups as indigenous to the country, maintaining instead that all citizens of the country are indigenous. However, 3.3% of the population identifies as belonging to indigenous groups, including the San (known in Botswana as the Basarwa) who, in July 2015, numbered some 62,500. In the south of the country are the Balala, who number some 1,700 and the Nama, a Khoekhoe-speaking people who number 2,100. The majority of the San, Nama and Balala reside in the Kalahari Desert region of Botswana. The San in Botswana were traditionally hunter-gatherers but today the vast majority consists of small-scale agro-pastoralists, cattle post workers, or people with mixed economies who reside both in rural and urban areas. They are sub-divided into a large number of named groups, most of whom speak their own mother tongue in addition to other languages. These groups include the Ju/’hoansi, Bugakhwe, Khwe-ǁAni, Ts'ixa, ǂX'ao-ǁ'aen, !Xóõ, ǂHoan, ‡Khomani, Naro, G/ui, G//ana, Tsasi, Deti, Shua, Tshwa, Danisi and /Xaise. The San, Balala, and Nama are among the most underprivileged people in Botswana, with a high percentage living below the poverty line.
Botswana is a signatory to the conventions on women (CEDAW), the Rights of the Child (CRC) and on the elimination of all forms of racial discrimination (CEDR). It is also a signatory to the United Nations Declaration on the Rights of Indigenous Peoples but it has not signed the only international human rights convention that deals with indigenous peoples, the Indigenous and Tribal Peoples Convention No. 169 of 1989 of the International Labor Organization (ILO).
There are no specific laws on indigenous peoples’ rights in the country nor is the concept of indigenous peoples included in the Botswana Constitution.

Sommigen zijn bang dat Sesana hen in de steek heeft gelaten door een baan bij de Ghanzi District Raad aan te nemen. Lees meer (Engels)

Khama- Sesana overeenkomst. Regering beloof water te brengen in het CKGR, de mogelijkheid om een toeristisch project in 3 dorpjes op te zetten, Roy Sesana (sinds 1991 leider van de Bosjesmensen in het CKGR) is officieel aangesteld als betaalde co- ordinator van verschillende projecten ter verbetering van de levensomstandigheden in het CKGR, in alle 6 dorpjes is 1 vertegenwoordiger aangesteld om Roy Sesana te assisteren. Lees meer (Engels)

De minister van Milieu, Toerisme en Wildleven, Tshekedi Khama, broer van President Luitenant Generaal Ian Khama, heeft op vragen die door journalisten gesteld waren over het Milieu akkoord in Parijs, gezegd dat hij zich afvraagt of het wijs is een mijnbouwmilieuvergunning te geven voor de exploratie van de diamant mijn in het Central Kalahari Game Reserve. Was het toekennen van de vergunning de moeite waard, vroeg hij zich af. Verder zei hij: De diamant prijzen zijn gedaald. Is dit de investering waard? We moeten voorzichtig met het milieu zijn. We moeten naar een goede balans kijken. We kunnen geen waarde vermindering van land hebben door mijnbouw. President Khama reageerde met de opmerking dat mensen die tegen de mijn in het CKGR zijn, tegen vooruitgang in Botswana zijn. Persoonlijk denk ik dat zijn redenering dat diamanten Botswana financieel sterker maken correct was enige jaren geleden, maar nu niet meer. Niet alleen is de prijs van diamanten gedaald door de economische crises, ook de grote hoeveelheid synthetische diamanten die op de markt zijn gebracht speelt een rol. Een ander punt is de grote hoeveelheid water die gebruikt wordt bij het schoonspoelen van de diamanten, in dat in een tijd dat er waterschaarste is. De mijn zal aan het eind van zijn productieve leven de natuur met een grote wond achter laten, wat misschien nooit meer zal herstellen.
Lees het hele artikel in de Sunday Standard Botswana, in Engels.
http://www.sundaystandard.info/tk-breaks-ranks-president-over-ckgr-mine

Around the world, tribal peoples are being accused of “poaching” because they hunt their food. This violates their rights under international law and leaves them vulnerable to arrest and beatings, torture and death.

They are better at looking after their environment than anyone else, and yet are often the target of “anti-poaching” drives while the main causes of biodiversity loss, like logging and organized poaching networks, go unaddressed.

On March 25, representatives of countries from around the world will meet at a follow-up conference in Botswana on the illegal wildlife trade. Last year no mention was made of the fact that tribal people hunting on their lands to feed their families are not “poachers.”

The first diamonds mined from the ancestral homeland of Africa’s last hunting Bushmen have gone on sale for Valentine’s Day, while the tribe continues to face persecution by the Botswana government, which is intent on driving them from the Central Kalahari Game Reserve.

Botswana’s government has always denied that diamonds were the reason for the forced and illegal evictions of the Bushmen between 1997 and 2005 – one of its claims was to protect the wildlife.

But its hypocrisy has been exposed by allowing diamond mining and fracking exploration to go ahead in the reserve.

Afrika’s laatste jagende Bosjesmensen hebben formeel hun intentie aangekondigd om de Botswaanse regering aan te klagen voor hun “onrechtmatige en ongrondwettige” pogingen hen te verhongeren op hun voorouderlijk grondgebied in de Central Kalahari Game Reserve, door een verbod op jagen ook op hun van kracht te laten zijn.
De Bosjesmensen zijn afhankelijk van jagen om hun families te voeden. Begin 2014 voerde de regering een nationaal verbod op jagen in (behalve op privé terreinen), zonder overleg te plegen met de Bosjesmensen.
President Ian Khama, die in het bestuur van Conversation International zit, beweert dat de ban is ingesteld om het verminderende aantal dieren in Botswana tegen te gaan.
Eerder dit jaar is Bosjesmensen woordvoerder Jumanda Gakelebone naar Londen gereisd om ondersteuning van Prins Charles te vragen tegen het jachtverbod. Prins Charles ondersteunt een nieuwe campagne van United for Wildlife (Samenwerking voor Wildleven) welke mede wordt ondersteund door President Khama. Veel grote milieu organisaties falen het onderscheidt te maken tussen illegale stropers en inheemse stammen die voor hun levensonderhoud jagen. Zij worden vaak gearresteerd, geslagen en gedood, terwijl betalende groot wild jagers aangemoedigd worden om te jagen.
Stephen Corry, directeur van Survival International: “Het is tijd dat we herkennen dat inheemse stammen de beste beschermers van de natuur zijn. Tot die tijd zal Survival International vechten tegen deze misstanden, en de aandacht blijven vestigen op het feit dat het leven en land van inheemse stammen wordt vernietigd door de milieu industrie, toerisme en het grote zakenleven.

Vier Bosjesmensen die aangeklaagd waren voor stropen op hun voorouderlijk land zijn ontsnapt aan een gevangenisstraf van op tot vijf jaar, nadat een Botswaanse rechtbank hun rechtszaak verwierp.

De Bosjesmensen waren naar verluidt gezien door President Khama tijdens hun jacht, terwijl zijn vliegtuig over het land van de Bosjesmensen in het Central Kalahari Game Reserve vloog in april 2012.

De mannen – Mongwegi, Gaoberekwe, Mohame Belesa, Thoama Tsenene en Dipuisano Mongwegi – waren opgepakt door de politie; hun speren, pijlen en bogen en vee werden in beslag genomen.

De mannen vertelden de politie dat ze aan het jagen waren om hun families te voeden, en niet wisten dat het verkeerd was om op eland te jagen op hun geboortegrond.

In 2006, volgende op geweldadige uitzettingen uit hun land, het recht van de Bosjesmensen om te leven en jagen in het Central Kalahari Game Reserve was erkend door de Botswaanse Hoge Raad.

Ondanks de rechterlijke uitspraak, zijn er sindsdien geen jachtvergunningen verleend.

De Bosjesmensen zijn wijdverspreid erkend als inherent natuur en milieubeschermers en jagen sinds eeuwen op een duurzame manier.

In januari 2014, legde President Ian Khama een landelijk verbod op jagen op, wat het einde zou kunnen zijn van de laatste jagende Bosjesmensen in zuidelijk Afrika . Het verbod maakt een uitzondering voor privé wild boerderijen, waar rijke trofee jagers tot $ 8.000 betalen om op beschermde soorten, zoals giraffen, te mogen jagen. + wealthy trophy hunters can pay up to $8,000 to hunt protected species, such as giraffes.

Honderden Bosjesmen jagers zijn gearresteerd en op geweldadige manier geïntimideerd door parkwachters, en nu heeft de regering een “schiet-om-te-doden beleid aangenomen tegen iedereen die verdacht wordt van stropen.

De advocaat van de Bosjesmensen, Monamo Aobakwe, vertelde aan Surviva Internationall: “Alle mannen zijn dolblij over de uitspraak. Zij bedanken Survival International voor het doorgaan met het ondersteunen van de Bosjesmensen om te waarborgen dat zij correct worden vertegenwoordigd en vrijheid tot rechtspraak hebben. Het maakt echt een groot verschil.

Dit project wordt gefinancierd vanuit de verkoop van gebreide Loesje Feuilleton mutsen. Koopt men een muts dan maakt men kans op een foto op canvas van het Meisje in Botswana. (Lijkt op het Meisje met de parel van Vermeer.) Men moet het juiste aantal mutsen dat nodig is voor het school- en kostgeld voor 1 jaar en 3 maanden raden. Wordt het goede aantal niet geraden, dan gaat de print naar degene die er het dichtst bij zit. Zijn er meerdere (bijna) goede antwoorden, dan wordt de print verloot. Zie voor het aanbod van mutsen en maten het hoofdmenu boven aan. De prijs van 1 muts is € 10 of meer, exclusief verzendkosten. Aan kopers buiten Nederland wordt gevraagd alle bankkosten voor de overschrijving voor hun rekening nemen.

Waarom behaalden weinig jongeren hun middelbare schooldiploma vorig jaar? (Op de beste school van Botswana was 23% van de eindexamen kandidaten geslaagd.) Het IMF heeft hier onderzoek naar gedaan. De Botswaanse regering heeft op de lijst van belangrijke diensten in 2011 onderwijs toegevoegd om “het recht van kinderen op ononderbroken onderwijs te bevorderen”. Maar het verwaarloosde het bevorderen van toegankelijkheid tot een ononderbroken geldstroom aan scholen.

IMF explains why students fail exams

Zou de directie van de mijn om dit goede nieuws te vieren elk dorpje in het CKGR een goede waterput schenken? Immers, de winst wordt gehaald uit het land dat gegeven was aan de Bosjesmensen.
http://www.sundaystandard.info/article.php?NewsID=18978&GroupID=3

PERSBERICHT van SURVIVAL INTERNATIONAL

Samenvatting: Op een uitgelekte kaart is te zien dat grote delen van het Centraal Kalahari Natuurreservaat (CKGR) in Botswana zijn opengesteld voor gaswinning door middel van ‘fraccen’. Dit is een controversiële methode om aardgas vrij te maken door millimetergrote scheurtjes te creëren in het brongesteente waar het gas in opgesloten zit. Deze vorm van extractie wordt ook gebruikt bij schaliegaswinning.

De gelekte informatie kwam aan het licht tijdens een onderzoek dat werd uitgevoerd voor de documentaire ‘The High Cost of Cheap Gas’ en de Britse krant The Guardian.

Volgens de kaart zijn gasconcessies verleend voor 50% van de oppervlakte van het natuurreservaat, dat even groot is als Zwitserland. Survival International maakt zich ernstig zorgen dat het fraccen de diefstal van grondgebied en een daling van het grondwaterpeil tot gevolg zal hebben, en het fragiele ecosysteem in het reservaat grote schade zal toebrengen. Het ecosysteem is essentieel is voor het voortbestaan van de in de CKGR levende Bosjesmannen en het wild.

Download de kaart (Pdf, 1.7 Mb)

Lees het volledige nieuwsbericht in het Engels:

Is dit de reden dat wij geen brei les mogen geven in het CKGR? Ik kan het me niet voorstellen. In een land waar er altijd een serieus water tekort dreigt, zal men toch voorzichter met het aanwezige water omgaan. Dit moet een misverstand zijn.
Zie het artikel in de Botswaanse Mmegi van 21 november 2011 (Engels). Het is grotendeels overgenomen uit de Engelse Guardian.

http://www.mmegi.bw/index.php?aid=3865

Zie ook de Zuid Afrikaanse Daily Maverick (Engels).

Wij zijn tot de conclusie gekomen dat wij op dit moment (11 september 2013) niet aan ons gestelde doel kunnen voldoen. Wij krijgen geen vergunning om de Bosjesmensen in hun dorpjes in het CKGR te bezoeken en breilessen te geven. Een verklaring voor de reden van de weigering is niet gegeven. Dat is jammer, want nu moeten wij raden wat de reden van de weigering is en dat geeft misverstanden en irritaties. Wij hebben de regels van het CKGR gekregen van het Wildlife kantoor in Ghanzi, Botswana. Hierin staat dat het CKGR in 1961 is opgericht voor de planten en dieren. Het is echter opgericht om de lokale bewoners te beschermen tegen stropers, die de leefwijze van de bewoners in gevaar brachten. Er is niets vast gelegd dat bezoekers uit de dorpjes geweerd moesten worden. Wij hebben besloten om niet verder aan te dringen op een verblijfs vergunning. Het is jammer dat de Botswaanse regering het gevoel heeft dat het nodig is om hulpverleners buiten het CKGR te houden. Wij zullen verder gaan met geven van breilessen en andere hulpverlening buiten het CKGR, tot dat er toestemming komt om dit ook in het CKGR te doen. Op deze manier blijven wij op de hoogte of het nog nodig is hulp te verlenen in Botswana.

De schriftelijke verklaring betreffende de weigering van de vergunning om in de dorpjes in het CKGR les te geven is ontvangen, maar de onduidelijkheid is niet weggenomen. Voordat er toestemming wordt gegeven het CKGR in te gaan. moeten we beloven de regels in het CKGR niet te schenden. Maar wat zijn die regels precies? Mag men helemaal niet in de dorpjes komen, of wel net buiten de omheining zitten met de mensen? Mag men daar ook een tentje opslaan?

De vergunning om brei- haak en weeflessen te geven in het CKGR is geweigerd. Als reden werd gegeven dat ik op eerdere reizen illegaal in het CKGR bij de mensen ben geweest. Op mijn uitleg dat ik niet wist dat men in het CKGR niet bij vrienden op bezoek mag, maar dat ik nu een vergunning heb aangevraagd, werd herhaald dat de weigering lag bij het illegale verblijf eerder. Wat mag ik wel: "U mag Botswana in, op voorwaarde dat u kunt bewijzen niet het CKGR in te gaan, en dat kunt u niet bewijzen, maar u mag wel Botswana in." Deze uitleg begrijpen wij niet, maar er is beloofd dat wij het besluit ook nog schriftelijk krijgen, misschien dat het dan wel duidelijk is. Hoewel wij veel vragen hebben over dit besluit, zullen wij niet verder hier op in gaan. Als men zich onbehaaglijk voelt bij mijn verblijf en hulpverlening in het CKGR, zullen wij dit respecteren door niet aan te dringen. Er is wel toestemming gegeven om Botswaanse hulpverlenings organisaties te helpen.

Survival Intenational

De problemen met het aanleggen van de waterput in Molapo zijn nog niet overwonnen. Het zal nog enige tijd duren voordat de put functionneel is, aangezien alle materialen voor de put gestolen zijn.

Reis naar Botswana, 20 augustus tot 17 september 2012.

Het was een bijzonder voorspoedige reis. Alle doelstellingen zijn gehaald. Spontaan ontsproten er nieuwe uitdagingen, waarvan enkele meteen zijn aangepakt en anderen later uitgewerkt zullen worden. Zelfs het langzame rijden van de bus van Johannesburg naar Gaborone in Botswana, hetgeen veroorzaakt werd door een defect aan de v- snaar en tot gevolg had dat we 10 minuten moesten stoppen, 2 of 3 km rijden met 25 km per uur, stoppen, rijden (na een uur kwam er een vervangende bus) gaf een interessante ervaring. We kwamen om 00.10 uur bij de grens aan, die om 24.00 uur gesloten was en om 06.00 uur weer open ging. Een aantal passagiers besloot om na aankomst in Gaborone naar het buskantoor te gaan en een klacht in te dienen en ik werd uitgenodigd daar bij te zijn. Het was interessant om te zien hoe Botswanen met het indienen van een klacht omgaan. Heel rustig en beleefd.

Sinds ongeveer een week heeft Botswana de status van droogte gebied. 20 augustus gaan wij naar Botswana en proberen zo veel mogelijk geld mee te nemen om de mensen in het reservaat van water en eten te kunnen voorzien. HELPT U MEE? Bij voorbaat vriendelijke dank.

Omdat er de laatste maanden weinig belangstelling was voor het breiwerk dat in de Tamboer Passage in Hoogeeveente koop aangeboden werd, zal deze activiteit eindigen. De laatste verkoopdagen zijn op 20 juli en 2 augustus. Onze hartelijke dank aan iedereen die ons heeft gesteund.

Het plan was om halverwege juni de waterput in Molapo te herstellen. Er is nog geen bericht ontvangen dat dit ook is gebeurd.

Sinds half april 2012 werkt de waterput in Mothomelo uitstekend, het water smaakte prima. De andere putten geven nog steeds zout water. Het bedrijf dat het probleem zou oplossen, heeft dit nog niet gedaan. Begin maart 2012 is een groep mensen naar Molapo geweest om een poging tot herstel te doen. Echter, de meegebrachte buizen bleken de verkeerde maat te hebben. Vanuit Ghanzi is iemand op weg gegaan om de juiste buizen te brengen, maar 40 km binnen het CKGR ging de achterveer van de auto kapot en was de accu leeg. Na 4 dagen is de chauffeur naar de uitgang van het CKGR gelopen, waar hij een tractor heeft geleend om zijn auto op te halen. 10 km binnen het reservaat ging de tractor kapot. De auto heeft een paar weken in het CKGR gestaan. Toen hij opgehaald werd bleek alle benzine uit de tank gehaald te zijn en het omschakelingsapparaat op de voorwielen om van voorwielaandrijving naar 4 X 4 te gaan was verdwenen.

Het was een hartverwarmend en geslaagd bezoek. De mensen waren bijzonder blij met het eten, kleding, schriften, schrijfgerei en voetballen die wij hadden meegebracht. Een uitgebreider verslag volgt, hierbij enige foto's.

Op dit moment worden er voorbereidingen getroffen voor een reis van het VOX team van Johannesburg, Zuid Afrika naar Molapo, Botswana. De expeditie, geleid door Wikkie Duplesis, concentreert zich rond het uitbreiden van een nieuwe waterputpomp en een "reverse osmosis" onderdeel, met een ontzoutingsonderdeel. Dit zal de plaatselijke Bosjesmensen togang geven tot schoon, drinkbaar water, voor de eerste keer ooit in dit gedeelte van de Kalahari woestijn. Teamleider Jaco vanRensburg meldt dat het project ongeveere 7- 10 dagen nodig zal hebben om het af te werken.

Bron: voxunited.org (Engels)

Gemeld door Jaco van Rensburg van VOX United.

Er is een nieuwe put geslagen in Mothomelo die goed water geeft. De put is 72 meter diep.
In Metsiamonong zijn twee putten gegraven, maar die gaven zout water.

Gope Exploration Company, eigenaar van de diamant mijn in Gope, gaat bij 4 dorpjes voor de Bosjesmensen waterputten slaan en geeft er alle toebehoren bij, zoals zonnepanelen. Het werk zal half juli beginnen. Als er geld overblijft, zullen er nog één of twee putten geslagen worden bij de andere dorpjes. Wij blijven doorgaan met het verzamelen van geld, voor het geval het niet mogelijk is voor de maatschappij het project te voltooien.

Is het geld niet nodig voor de waterputten, dan zal het overgeheveld worden naar het budget voor eten en kleding.

De reparatie werkzaamheden aan de waterput in Mothomelo hebben niet het gewenste resultaat opgeleverd. Er is geen water omhoog gekomen. Wat de oorzaak hiervan is, is bij ons onbekend. Over 3 weken zal nogmaals geprobeerd worden de put in werking te krijgen.
De contactpersoon van de Bosjesmensen is wegens gebrek aan geld om terug te reizen naar zijn woonplaats Ghanzi in Kaudwane gestrand. €130 is nodig om de 900 km naar Ghanzi af te leggen. Hij zal nu tijdelijk werk moeten vinden om dit bij elkaar te krijgen.

Meer info: voxunited.org (Engels)

Het goede nieuws: Een groep mensen in Zuid Afrika heeft aangeboden de put in Mothomelo gratis te herstellen. Een pomp is al beschikbaar, al is het afwachten of die voldoende capaciteit heeft.

Op 31 januari 2002 heeft de Botswaanse regering de enige waterput in het Central Kalahari Game Reserve (CKGR) gesloten voor gebruik door de mensen. Sindsdien halen de inwoners in droge perioden lopend en met ezels water buiten het reservaat. De politie heeft hen hierbij meerdere keren gearresteerd. Op 27 januari 2011 heeft de Botswaanse Hoge Raad uigesproken dat het verbod op gebruik van waterputten onterecht was. De waterput bij Mothomelo mag heropend worden en meerdere putten mogen geslagen worden.